Het aangeven van mijn grenzen betekende voor mij het loslaten van mijn identiteit.
Voor sommige mensen is het misschien logisch dat je weet wanneer je stop zegt, wanneer je doorgaat, wat je leuk vindt en wat je niet leuk vindt. Voor mij was dat niet zo vanzelfsprekend. Grenzen aangeven of überhaupt je grens weten en voelen zijn dingen die ik nooit geleerd had.
In 2010 begon ik fysieke klachten te ervaren. Op mijn werk en ook in mijn privéleven kon ik geen stop zeggen. Ik schaamde me en had het gevoel dat ik faalde. Het feit dat mijn klachten mij iets wilde vertellen was me toen nog totaal onbekend. Ik wou er gewoon vanaf, zodat ik door kon gaan met waar ik mee bezig was.
“Daar waar je met je hoofd geen nee zegt, gaat je lichaam het voor je doen”.
Via de huisarts en bedrijfsarts kwam ik terecht in ons zorgsysteem “symptoomreductie-land”. Volgens de (huis)artsen, behandelaren en specialisten die ik in deze fase tegenkwam was de pijn in mijn lichaam een fysiek probleem. Niemand opperde het idee om rust te nemen en te onderzoeken waar deze klachten vandaan kwamen. Aangezien voor mij de hele medische wereld compleet vreemd was dacht ik daar zelf ook niet aan. Ik ging mee in de nu nóg heersende werkwijze en betrad de wondere wereld vol ergotherapie, fysiotherapie, oefeningen, speciale computermuizen, ergonomische bureaustoelen, kussentjes voor in de auto, matrastoppers, pijnstillers, spierverslappers, antidepressiva en nog veel meer.
Niets hielp en de pijn breidde zich verder uit en werd heviger.
Jaren verstreken en naast fysieke klachten ervoer ik inmiddels ook mentale en psychische klachten. Ik had nog steeds niet geleerd mijn grens te voelen/weten en deze aan te geven. Ik probeerde telkens een oplossing te vinden om maar aan het werk te blijven en voor mijn gevoel maar ‘niet te falen’.
Een zachte, wat alternatieve bedrijfsmaatschappelijk werker vroeg mij, “Maarten, wanneer zeg jij stop?” “Pas als ik in het ziekenhuis lig”, was mijn antwoord. Er volgde een diepgaand gesprek over veiligheid, gehechtheid en authenticiteit. Er ontstond in dat gesprek even wat ruimte om anders naar mijn klachten te kijken. Samen met een lichaamsgericht therapeut ben ik deze thema’s gaan uitwerken en het werd mij steeds duidelijker waarom ik geen grenzen kon aangeven en dat mijn lichaam die grenzen nu voor mij aangaf.
“Mensen hebben twee basisbehoeften. Gehechtheid en authenticiteit.
Gabor Maté
Wanneer authenticiteit de gehechtheid bedreigt… wint hechting het van authenticiteit.”
De boodschap die ik vanuit de omgeving waarin ik opgroeide mee kreeg was ‘geld is het belangrijkste wat er bestaat’. Om mijn omgeving niet teleur te stellen, geen verdriet te doen, te voldoen aan het plaatje (gehechtheid) heb ik onbewust mijn wensen, ideeën en verlangens diep in mezelf weggestopt (authenticiteit) en ben ik zo snel mogelijk geld gaan verdienen. Bijna alle beslissingen die ik maakte in mijn leven was ik gaan baseren op wat het meest verdiende of wat het goedkoopste was.
Het luisteren naar mijn lichaam en het aangeven van mijn grenzen (lees: in verbinding komen met mijn authentieke zelf.) was voor mij gaan inhouden dat ik uit verbinding zou gaan met het systeem waarin ik ben gehecht/opgegroeid (daarmee bedoel ik niet fysiek uit verbinding, maar een complex systeem aan normen, waarden en de psychische basis waarop ik mijn identiteit gebouwd had).
Het aangeven van mijn grenzen betekende voor mij het loslaten van mijn identiteit, letterlijk een deel van wat ik ‘mezelf’ noemde laten sterven, niet wetende wat daarvoor in de plaats zou komen. Óf er wel iets voor in de plaats zou komen. (Ook wel de ego-dood of ontwaken genoemd)
Deze strijd tussen gehechtheid en authenticiteit is een natuurlijke fase die wij allen op een bepaald niveau bewust of onbewust ervaren. Deze fase in ontwikkeling speelt een grote rol in het herkennen en aangeven van grenzen en in het weten en durven kiezen voor wat je wil vanuit je authentieke zelf.
“Wanneer je leeft vanuit je authentieke zelf is gezondheid vanzelfsprekend”.
Je lichaam is een belangrijk kompas, het geeft aan waar jij nee tegen mag zeggen en waar jij ja tegen mag zeggen. Je lichaam wijst je het pad van je authentieke zelf (je ziel) tijdens je leven hier op aarde. De volgende keer wanneer jij klachten ervaart luister dan eens naar de zachte fluistering van jouw authentieke zelf die probeert je aandacht te krijgen.