Een helende stap.

Vorige week was ik te gast bij een live webinar n.a.v. de film ‘The Wisdom Of Trauma’ van Gabor Maté. Naast dat ik als coach en energetisch therapeut vaak met trauma te maken heb was dit ook een helende stap in mijn persoonlijke proces.
Graag neem ik je een klein stukje mee in mijn helingsproces. Ik hoop je te inspireren om jezelf te gaan helen. Want hoe je het ook went of keert, iedereen leeft een vorm van trauma: klein, groot, collectief of transgenerationeel.

Opnieuw verbinden met mezelf.

Toen ik elf jaar oud was pleegde mijn vader zelfmoord. Telkens als ik mijn verdriet toonde triggerde dat het verdriet bij de mensen in mijn omgeving. Dit was voor mij heftig om te zien waardoor ik al gauw (onbewust) de conclusie trok: als ik mijn emoties toon, dan doe ik anderen pijn. Ik ging me stil houden, alle emoties werden opgesloten, diep in mij.

“Zo binnen, zo buiten.”

Ik ging mij ook in de fysieke wereld verstoppen, ik schoof mijn wensen en mening aan de kant, raakte de verbinding met mezelf kwijt en deed wat er van me verwacht werd.

School was niet echt mijn ding. Ik heb een creatief brein dat niet zo goed paste in het strakke schoolsysteem waarbij er op één vraag één passend antwoord moet zijn. Ik zag als kind altijd heel veel mogelijkheden, maar als ik deze benoemde werd dat door de leraren niet als creatief gezien, maar als lastig en dwars. Wat er voor zorgde dat ik in groep 5 getest werd door een psycholoog. (Uitslag test: Niets bijzonders, gewoon een vrolijke creatieve jongen).

Het jarenlang aanhoren van de boodschap dat ik het fout deed op school en het overlijden van mijn vader hadden een enorme invloed op mijn CITO score. In het voortgezet onderwijs adviesgesprek met de directeur zei hij: ‘Tsja, ik denk dat je HAVO/VWO aan kan, maar uit je CITO komt VBO-B niveau. Als je zo brutaal wil blijven doen zoals je hier doet zou ik naar het VBO gaan als ik jou was.’ Inmiddels had ik al bijna geen eigen mening meer en volgde ik zonder weerwoord het advies. De directeur zal het immers wel beter weten dan ik.
 
Op de middelbare school was ik inmiddels gaan geloven dat ik VBO’er was, die lastig deed. Ik ging me hier ook naar gedragen, door bijvoorbeeld te spijbelen, op de muren en tafeltjes te tekenen of stiekem te roken in de fietsenstalling. Het contact met mijzelf was zo verbroken dat ik na de middelbare school niet wist wat ik wilde doen. Ik zocht naar een baan waar ik zo min mogelijk scholing voor hoefde te doen, het werd de beveiliging. Van huis uit kreeg ik de boodschap dat geld en een vast contract het belangrijkst waren. Om die reden kwam ik dan ook te werken bij de overheid. Een stabiele baan met een goed salaris. Ik solliciteerde me omhoog en na een tijdje was ik succesvol werkzaam op HBO-niveau met diverse doorgroei mogelijkheden.

“Tot hier was ik nog totaal onbewust.”

Er ging echter nog steeds geen belletje rinkelen dat ik niet dom was, dat kwam pas nadat ik vanuit mijn werk een capaciteitentest ging doen. De uitslag van de test was: bovengemiddeld academisch niveau. “Huh?!” ging het in mijn hoofd, ik dacht oprecht dat er een fout gemaakt was en ging in gesprek met een adviseur op mijn werk. Deze adviseur was bekend met trauma. Zij adviseerde me naar een vriendin van haar te gaan voor een aantal sessies lichaamsgerichte therapie.
 
Na een aantal sessies werd er zo veel in mij geraakt dat ik last kreeg van een diversiteit aan lichamelijke en psychische klachten. De klachten die ik ervoer waren inmiddels zo intens dat ik niet meer kon werken, zelfs bijna niet meer kon leven. Ik stopte met therapie en trok bij het ziekenhuis aan de bel. Ik ging van onderzoek naar hersenscan, van psychiater naar een darmoperatie en nog veel, veel meer. Echter na jarenlang ziekenhuizen was de boodschap ‘we weten het niet.’ Ik kreeg een recept voor antidepressiva, daar moest ik het mee doen.

Omdat ik regulier niet meer verder kwam, nam ik weer contact op met mijn lichaamsgericht therapeute. Ik merkte, doordat oplossingen waren uitgesloten, ik me nu meer kon geven dan een aantal jaren eerder. Langzaam werd ik wakker gemaakt uit mijn trauma staat. Ik ontdekte steeds meer wie ik niet was, dat ik me al die jaren aan het verstoppen was geweest. Als ik mezelf wilde helen zou ik alle maskers en overlevingssystemen mogen loslaten en mezelf laten zien.
 
Dus waarom was het webinar een helende stap in mijn persoonlijke proces?

Ondanks dat ik inmiddels wel weet dat ik er mag zijn, dat ik niet dom ben, dat ik me veel beter kan/durf te uiten dan vroeger, werkt trauma ook in me door. Toen ik werd uitgenodigd voor dit webinar en hoorde wie mijn tafelgenoten zouden zijn werd er veel in mij getriggerd. Zowel om mezelf te laten zien ‘live’ over een gevoelig onderwerp, maar vooral “wie ben ik nou om met mijn VBO-B diploma aan tafel te gaan zitten met drie hoogopgeleide, krachtige vrouwen?”

En ik weet dat het niet uit maakt, dat we allemaal mens zijn met allemaal ons eigen verhaal. Ik weet dat zij ook hun verhaal hebben, dat verhaal delen en zichzelf aan het helen zijn, maar toch raakte het KEI hard aan het getraumatiseerde kind in mij. 
Tegelijk wist ik ook meteen dat dit een keuzemoment was in mijn leven om het anders te gaan doen. Niet meer weglopen en verstoppen, maar juist mezelf laten zien én horen.

Als ik het webinar terugkijk zie ik dingen die ik anders had willen doen of zeggen. Ik zie de spanning op mijn gezicht, ik hoor de spanning in mijn stem, ik zie het overlevingsmechanisme aan het werk. En weet je wat? Dat is helemaal oké! Want ik zie ook mijn authenticiteit (het kindsdeel in mij) dat heel voorzichtig stapjes naar buiten maakt. Ik zie ook hoe ik gegroeid ben in de afgelopen jaren en ik zie dat ik er mag zijn!

Ik ben blij dat ik mee heb gedaan.
Ik ben blij dat ik samen met drie mooie mensen (en de organisatie erachter) een belangrijk thema aandacht hebben kunnen geven.
Ik ben blij dat ik de kracht had te kiezen om me niet meer te verstoppen.
Ik ben trots op mezelf!

Ontdooien uit trauma was en is voor mij een pijnlijk en (vaak) eenzaam proces. Evengoed loop ik het pad met trots, vertrouwen en liefde als ook met angst, pijn en verdriet. En dat is oké, want ik weet dat ik er het mooiste wat ik kan krijgen voor terugkrijg. Namelijk, Mezelf.


In liefde, Maarten

Ben je benieuwd naar het webinar? Klik dan op deze link om hem terug te kijken: “Webinar: The Wisdom of Trauma.”

Hulp nodig bij trauma? neem dan contact met me op en start jouw pad naar jezelf. contact.